Writer. :- e.senguttuvan
Date. :- 11.05.2019
ஏதோ ஒருநாள்!!!
நினைவுகளின் முதுகில்,
தேதி ஏறி நின்று-பின்
தொலைந்து போனதால் -என்னுள்
ஒருவேளை,
அது தான் ( thaanakave)
கரைந்து போனதால்,
ஞாபகத்தின் எல்லைக்குள் வரவில்லை.
antru தின்று முடித்த மாம்பழத்தின்
எச்சம்- O " அது அவ்வுயிரின்
உயிர் முடிச்சோ!!! ( மாம்பழக் கொட்டை)
மாம்பழ விதையினை!
வீட்டு கொல்லையின் ஈர மண்ணில்
வீசி எறிந்தேன்-ஒரமாக!!!
எதை எங்கு விதைக்கிறோமோ-
அது தான் அங்கு -அது வளரும்-அதுவும்,
அதுவாய் வளரும்.
என்ன செய்வது!!!
அதன் விதி
அப்படி.........????? ????
சந்திக்கும்
சமுதாய வீதியில்
நல் எண்ணங்களை நாம்
விதைத்தால்!!!
நல்ல எண்ணங்களே தான்,
வளரும்-இது ஒரு
மரபு மாறாகோட்பாடு!
மாம்பழ விதை நன்றாகத் தான்
வளரந்திருந்தது - கொல்லையில்,
ஏனோ
வீதியில்
விதைத்திருந்த நல்ல எண்ணங்கள்
வளரவில்லை என்பதை விட-துளிர் கூட
விடவேவில்லை -இது என்ன
மரபு மாறிய -புது ஏற்பாடோ!
பிரியவில்லை என்பது மட்டும் தான்
இங்கு முழுமையான விடை..
இன்று நன்றாய்
வளர்ந்து நின்ற மரத்தின் கிளையில்
அங்கும் இங்குமாய்-அந்த
சின்னஞ்சிறு சிட்டு குருவிகள்
உட்கார்ந்து உட்கார்ந்து
பறந்து போவதை பார்க்கும்போது தான்,
ஆனந்தம் ஆனந்தம் -அப்படி ஓர்
பேரானந்தம்
அதுவும் வேண்டாமென்று
நாம் வீசி எறிந்த எச்சத்தின் விருட்சத்தில்
சின்னஞ்சிறு பறவைகள்
பாடியும் , ஓடியும் பறந்து வந்து
அமர்ந்த போது,
ஆனந்தப் பேரலை என்னுள்
ஆர்ப்பரித்தது.
இன்றும் கூட ,
எனது வீட்டு கொல்லை மட்டுமல்ல!
உமது வீட்டுக் தொல்லையும் கூட
தயாராகத்தான் உள்ளது- தின்று எறியும்
மாங்காய் எச்சத்திற்க்காக???
பாடிப் பறக்கும் பறவைகளும் கூடவே!!!
இ.. செங்குட்டுவன்
